Maj jest jednym z najpiękniejszych miesięcy w roku dla miłośników przyrody. Dni są bardzo długie a zieleń jest świeża i soczysta. Wiele drzew i krzewów są w kwiatach. Późne popołudnie po ciepłym deszczu jest szczególnie dobre dla fotografa. The zdjęcia były zrobione w pobliżu mego domu.
.jpg)
Chcę przedstwić ptaka nie tak pospolitego, jak wiele innych wokół nas. Ten gatunek poznałem dość późno.Lubię jego dość cichy łagodny i melodyjny śpiew.
Dziwonia zwyczajna, dziwonia (Carpodacus erythrinus) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny łuszczaków (Fringillidae).
Opis Ptak o krępej sylwetce, dużej głowie i dość długim ogonie. Dziób w kształcie stożka, mocny i o wypukłych krawędziach. Samiec na piersi, szyi, głowie i kuprze lśni czerwoną (szkarłatną) barwą, skrzydła ciemnobrązowe. Właściwą szatę zyskuje dopiero w 3-4 roku życia. Wierzch ciała jest brązowy, a na grzbiecie widnieją brązowawe smugi. Samica i młode oliwkowobrązowe, podobne do wróbla. Ubarwione są skromnie, jak też niewybarwione jeszcze samce, od spodu widać ciemne plamkowanie. U obu płci biały spód ciała i dwie niezbyt wyraźne płowe pręgi na skrzydłach.Gatunek podobny do gila, choć mniejszy od niego i nie ma w ubarwieniu czarnej barwy. Kształtem i barwami bardziej przypomina makolągwę zwyczajną.
Występowanie W Polsce nieliczny ptak lęgowy, lokalnie (w dolinach dużych rzek i na wybrzeżu) średnio liczny[6]. Spotykany jest w całej Polsce, w tym w niższych górach, choć rozmieszczenie jest bardzo nierównomierne i przeważnie związane z wodą - głównie w dolinach dużych i mniejszych rzek, wokół jezior i stawów hodowlanych, np. na wybrzeżu Bałtyku, Mazurach i Lubelszczyźnie. Przeloty w maju–czerwcu oraz sierpniu–wrześniu. Dziwonie to ptaki, które gnieżdżąc się w Polsce nietypowo migrują zimą do południowej Azji (a nie jak większość naszej awifauny do Afryki lub śródziemnomorskiej Europy)
Biotop Bujne, gęste zarośla, wikliny nadrzeczne, doliny rzek i stawów (obrzeża olsów), zadrzewienia, zakrzewione torfowiska wysokie, tereny podmokłe, strefy przybrzeżne, mokradła, kępy i pasy zieleni, a niekiedy zaniedbane ogrody. Zamieszkuje siedliska, które sąsiadują z obszarami otwartymi. Istotna jest też dobrze wykształcona warstwa krzewów i pokrywa ziół.
Głos Charakterystyczny śpiew samca na wiosnę jest krótką, fletową, kilkusylabową gwiżdżącą piosenką i przypomina melodię wydawaną przez wilgę. To czyste "titu tejutja". Najintensywniej go słychać rano, choć roznosi się też w godzinach południowych i nawet w lipcu, gdy większość śpiewających ptaków milczy. Samce, choć dopiero po paru latach mają szatę dojrzałą to już w pierwszym roku życia zaczynają śpiewać (może więc z pozoru wyglądać, że to samica wykonuje pieśń godową).
Wczoraj byliśmy na jezirze Mikaszewo i te makra tam były zrobione. Swiatło słoneczne było zbyt ostre i jakość nie jest najlepsza. Tylko tego pajączka sfotografowałem po raz pierwszy, który jest całkiem drobny.
